Hersens uit de Cel - Praktisch leven met niet aangeboren hersenletsel (NAH)

Alles is een keuze..

• Pauline • Season 3 • Episode 9

Send us a text

Een uitspraak die ik ooit, jaren geleden tijdens een paar 'dagen op de hei' te horen kreeg van een trainer. Niet alleen ik overigens, maar ik trok mij die opmerking enorm aan. Ik heb er mee gevochten, overhoop gelegen en wat tranen door gelaten. En toch is het nu een zin die altijd met mij mee reist en op de meest moeilijke momenten juist rust en controle geeft.

Hoe dat kan, leg ik je in deze podcast uit.

Heb je vragen of loop je ergens vast, neem gerust contact met mij op via www.brein.support. Daar vind je ook de teksten van de podcast in de vorm van een blog. Veel blogs zijn ook nog niet opgenomen als podcast dus als lezen niet een groot probleem is kan je daar mijn hele proces terugvinden.

Om deze podcast beschikbaar te houden moet ik een aantal kosten maken voor hosting en apparatuur. Niet heel eenvoudig met een WIA, daarom de link 'support the show' heb je iets aan deze podcast, de kosten zijn ongeveer $12,- per maand en wat PayPal fees voor mij. Elke euro helpt om dit in de lucht te houden. Dank je wel! Voel je niet verplicht. Ik hoop vooral dat je er iets aan hebt!

Support the show

Voor meer informatie en 🧠 Tips & Tools, kijk ook eens op https://www.instagram.com/hersens_uit_de_cel/ of https://www.facebook.com/hersensuitdecel/

Alles is een keuze..

Dit is zo’n uitspraak waar je een tijdje op moet kauwen. Tenminste als het je niet meteen naar de strot vliegt en je deze woorden al niet meer ziet omdat je direct op de ‘x’ hebt geklikt. Toen ik deze uitspraak de eerste keer te horen kreeg, maakte hij mij kwaad en intens verdrietig. Hoezo alles is een keuze? Ik vond het oneerlijk en ook absoluut niet waar. En dat terwijl de trainer die ermee kwam, maar bleef volhouden dat het toch echt de waarheid was. Zo frustrerend.

De eerste kennismaking
Ik denk dat het in 2004 was. Ik was alleenstaande moeder en werkte op een school. Het leven was tegen mij, tenminste zo voelde ik dat in die tijd.

Ik gaf leiding aan 3 afdelingen en maakte deel uit van de staf. Samen met het MT zaten we een paar dagen ‘op de hei’ zoals dat zo mooi wordt genoemd. De sfeer was niet direct goed tussen alle aanwezigen. Ter interventie was een trainer ingehuurd die, zo leek het toen, alleen tegen mij deze frustrerende uitspraak deed.

Ik kon er toch niks aan doen dat ik mij depressief voelde. Dat ik alleenstaande moeder was, was nu ook niet direct mijn levenswens. En om te zeggen dat ik daar echt een keuze in had, zo voelde ik het niet. Juist omdat die opmerking, bijna achteloos gemaakt in die totaal andere context, zo schuurde met het wanhopige gevoel van geen controle hebben in mijn bestaan van toen, bleef hij hangen. En heeft hij sindsdien een belangrijke, vooraanstaande rol gespeeld op cruciale momenten in mijn leven.

Haat-liefdeverhouding
Het heeft best heel wat jaren geduurd voor ik de waarheid van de opmerking kon omarmen en beamen. Ik bleef in het begin vooral boos hangen op de gedachte dat in elk leven dingen gebeuren waar je geen keuze in hebt. Die, als je wel een keuze zou hebben, heel anders zouden gaan.

Toch is dat maar de eerste laag. Je kunt zeggen dat je je baan haat en het vreselijk vindt, maar ja, je moet nu eenmaal geld verdienen. En dat klopt natuurlijk ook. En toch zitten daar heel veel keuzes aan. Alleen elke keuze heeft consequenties. Zo kan je proberen anders naar je werk te kijken en de focus op een positief onderdeel van je werk te zetten. Je kunt binnen je baan kijken of er mogelijkheden zijn die je werk leuker maken. Een andere baan zoeken, studeren zodat je leukere opties hebt, minder werken of…je leven zo inrichten dat je die baan veel minder hard nodig hebt.

Het inzicht dat ik dan wel weinig controle heb over de dingen die mij overkomen, denk aan hersenletsel, ik heb wel alle keuze en controle over wat ik daarmee doe.

Wat het mij toen bracht
Het bracht mij vooral een alles veranderend gevoel van controle, wat ik zo vreselijk had gemist. Je kent het wel, het onrustige gevoel dat je een keuze te maken hebt, maar er niet toe komt. Zodra je wel kiest, maakt het niet eens uit wat je kiest, de keuze zelf geeft rust. Of het vernietigende gevoel dat alles je overkomt en je nergens aan de touwtjes kunt trekken. Als je in gaat zien dat er altijd keuzes zijn, dan geeft dat kracht, controle en een pad voorwaarts. Dat is waar ‘Alles is een keuze’ voor mij over gaat.

Weekly ???? Boost..twijfel
Elke maandag plaats ik op de socials van Hersens uit de cel een quote. Iets waar ik zelf wat aan heb of heb gehad en wat iemand met hersenletsel net een lekker steuntje in de rug kan geven aan het begin van een nieuwe week. Want met hersenletsel is het vaak zo zwaar om je op maandag te realiseren dat je al zo kapot bent dat je niet weet hoe je die week weer door moet komen. Daar kan je wel wat steun en begrip bij gebruiken.

Ik liep al een hele tijd met de gedachte om ‘Alles is een keuze’ te plaatsen. Juist omdat ik zelf zo met deze quote heb geworsteld, heb ik er lang over getwijfeld. Hoe je hem interpreteert en welk gevoel hij oproept bij de eerste kennismaking zegt zoveel over je eigen state of mind. Hoe je in je vel zit. Juist als je er gefrustreerd en afwijzend van wordt, heb je hem eigenlijk het hardste nodig.

Waarom wel
Maar…ik deed het dus wel. Omdat de meerwaarde als je het aandurft om erover na te denken zoveel groter is dan mogelijk de struggle. Juist met hersenletsel ben je vaak onzeker, afhankelijk en lijkt er weinig zelfbeschikking en keuze te zijn. Essentiële onderdelen voor kwaliteit van leven. De realisatie dat je nog steeds keuzes hebt, ook al zijn ze soms heel pijnlijk, helpt altijd. En dat gun ik iedereen, en mensen met NAH al helemaal. Dus quote en blog voor de nodige onderbouwing.

Wat het mij nog steeds brengt
Deze zin brengt mij nog regelmatig op het goede pad. Na mijn septische shock, de keuze om geen actie te ondernemen richting het ziekenhuis, omdat ik wilde genieten van het leven en niet wilde blijven hangen in het verleden. Gevalletje kiezen voor geluk in plaats van gelijk.

De beslissing om akkoord te gaan met een te kleine woning, omdat blijven vechten in de scheiding mij niet gelukkig maakte. De keuze om te gaan crowdfunden…ik had ook kunnen treuren dat ik het geld niet had voor CognitiveFX, daar was geen woord van gelogen geweest. Maar…alles is een keuze, en de deuren die die overtuiging opent, die magie gun ik iedereen..

Dus ben je ontevreden, ongelukkig of gaat het leven niet zoals je wilt? Ga op zoek naar de keuzes die je wél hebt, zelfs als ze pijnlijke consequenties hebben. Het zien van je opties geeft lucht en kracht.