Corona..Sociale isolatie door de expert..
Corona, het is wel het ding van de maand(en). Ik had twee weken geleden al een blogje geschreven om zoals gewoonlijk zondag te delen maar ineens was daar het niet onverwachte nieuws. Eerst al de entertainment maatregelen en toen, zoals ik al voorzien had, het dichtgaan van scholen en horeca. Ineens was mijn blog gewoon niet meer op zijn plaats. Hij is niet minder waar en komt vast maar nu even niet.
Schrijven
Ik twijfelde steeds of ik en wat ik kon schrijven. Weer iets over Corona, ik denk dat iedereen de feitjes wel weet en behoefte heeft aan andere dingen. Toch kan ik er niet omheen. Zoals niemand er omheen kan. Het is hier niet anders dan bij anderen thuis.
Maar wacht even
Net schreef ik ‘Het is hier niet anders dan bij anderen thuis’ WOW HOE MOOI IS DIT EIGENLIJK. Het rolt zo uit mijn vingers op de toetsen maar het is zo onbetaalbaar…HET IS NIET ANDERS DAN BIJ ANDEREN THUIS.
De implicaties van deze ogenschijnlijk normale zin dringen steeds dieper tot mij door terwijl ik dit schrijf (en ik was van plan heel iets anders te schrijven). Het is niet anders dan..ik hoor er weer bij!
De zin ontroerd mij zoals ik vandaag al vaker ontroerd ben geweest. Het zal komen door de onwerkelijkheid van onze huidige realiteit.
Voor CFX
Zou dit een periode van ultiem ziek zijn hebben betekend. In een klein huisje bij elkaar is geen probleem maar een uitdaging, maar de hele dag een puber en basisschoolleerling begeleiden bij totaal nieuwe lesmethoden was ver voorbij mijn ultieme uitputting gegaan. Dan heb ik het nog niet eens over de zorgen om het binnen 2 dagen wegvallen van Gert zijn totale inkomen.
Het gevolg zou waarschijnlijk zijn geweest, ziek zijn (standje, ik kan alleen nog liggen en huilen met zonnebril en koptelefoon op), overprikkeling en extreme fight-flight reacties. Dus ook boos reageren terwijl ik dat helemaal niet wil doen.
Na CFX
is het nog steeds best een uitdaging maar…ik ben heel oké (toevallig, dit was de titel van het blog wat ik net geschreven had voor de crisis)
Eigenlijk hebben de afgelopen bijna 8 jaar mij voorbereid op dit moment. Dit moment waar zoveel mensen ook nog zoveel moeite mee hebben. Getuige mijn Facebook post van afgelopen weekend over de overvolle stranden.
7+ jaar hersenletsel
In de 7+ jaar voor ik naar CFX ging, heb ik noodgedwongen steeds een beetje meer geleerd om mijzelf te isoleren. Met als doel de klachten die ik had van mijn hersenletsel in te dammen waar kon. In eerste instantie, de jaren voor de diagnose, ging dat door onbewust een prikkel arme omgeving op te zoeken.
Maar ook mijzelf proberen over mijn grenzen te jagen om beter te worden, als een soort fitness of cardio. Dat laatste werkt dus niet maar heb ik nu deels wel weer te doen. Het eerste werkte wel. Ik weet nog heel goed dat ik Krista, mijn liefste vriendinnetje, aan de telefoon had en ik mijzelf hoorde uitspreken dat ik van mijn gordijnen hield. Die gordijnen waren roomwit en ik had ze op de slaapkamer altijd dicht. Ik was zo vaak ‘onverklaarbaar’ ziek en dan trok ik naar mijn bed. Ik vond dat een verademing. Maar ook heel gewoon want, als je je ziek voelt ga je naar bed.
Revalidatie
Pas toen ik na 3 jaar ziek zijn bij de revalidatie terecht kwam, begon ik te begrijpen dat die slaapkamer met die gordijnen zo fijn was omdat dat het licht dempte en dus voor mijn lichtgevoeligheid hielp, dat de slaapkamer met vloerbedekking en gebrek aan kinderen minder geluid produceerde en dat mijn bed en rust gewoon mijn overprikkeling hielp te stabiliseren.
Ook leerde ik dat ik mijn grenzen moest respecteren en de lat tot bijna 0 omlaag moest. Versimpelen, vertragen, goed voelen wat mijn lichaam aangaf, geen stress, geen emoties, acceptatie en geen ambities.
Sociale isolatie
Na de revalidatie begon het pas echt. Trucs ontdekken om de geleerde theorie in praktisch in te voeren. En daar hoorde ook bij, feestjes overslaan, niet meer werken, eerst niet meer op de werkvloer, later ook niet meer thuis. Minder afspreken en afgelopen jaar nog de beslissing om de verjaardagen van de kinderen niet meer in groot gezelschap te vieren. Niet meer naar vriendinnen, uit eten alleen onder speciale omstandigheden en met zo min mogelijk mensen, geen koningsdag en ga maar door. Sociale isolatie dus.
Alles bij elkaar
Voor een über ambitieus persoon met 3 kinderen, drukke baan als manager van 3 afdelingen en een master studie…een behoorlijke uitdaging. En…wat ik al wist toen ik geopereerd werd, raakte ik in die tijd ook mijn baan kwijt. Je kunt dus niet echt zeggen dat er geen stress was in die tijd. Zeker omdat ook al wel duidelijk was dat ik niet meer terug zou komen op mijn oude energie niveau.
In die tijd regelde ik bij mijn re-integratie een jaartraject 365 dagen succesvol. Daar kreeg ik bergen tools om het leven leuker en succesvoller te maken en enkele daarvan gebruik ik nog wekelijk, zo niet dagelijks.
Tips tijdens sociale isolatie
Belangrijk en invloed
Het zijn spannende tijden, die echt vele uitdagingen kennen voor ons allemaal. We hebben een drang, net als ik destijds, om het normale patroon voort te zetten. Routine te behouden. Schoolwerk erdoor, al je eigen werk af, huishouden, vermaak, ontspanning, me-time en zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan. Ondertussen volgen we op de voet het nieuws, staat de normaal ontspannende social media vol met angst en is er meer dan genoeg om je zorgen over te maken.
Sinds 2015 hanteer ik in het leven een simpel keuze model. Bij dingen die mij zorgen geven, stress of frustratie, vraag ik mij af, is het belangrijk? Meestal is het antwoord ja maar een enkele keer ook ‘nee’. En vervolgens, heb ik er invloed op. Alleen als beide antwoorden ja zijn, heb ik iets te doen. Dat kan ook niet moeilijk zijn want als ik invloed heb kan ik er dus iets mee en moet ik mij dus geen zorgen maken maar in actie komen. Als het niet belangrijk is, en/of ik er geen invloed op heb dan kan ik er dus niks mee en hoef ik mij ook geen zorgen te maken. Win-win.
Corona
En dan de vertaling naar onze huidige situatie. Is het belangrijk. Ja rete belangrijk. Ook ik heb ouders met hart en luchtweg problemen en na mijn ernstige septische shock heb ik geen idee of ik tot de risico groep behoor. Ik heb dat ook nog niet uitgezocht want…ik heb daar toch geen invloed op. Maar goed, Corona is dus wel degelijk belangrijk, alleen, ik heb er geen directe invloed op. De enige invloed die ik heb, is mij aan de richtlijnen houden en, zoals afgelopen weekend, wellicht een post schrijven in de hoop dat ik mensen bereik die zich realiseren dat zij niet massaal bij de viskar op het strand moeten gaan staan dringen.
Serendipity
Natuurlijk zijn er dan mensen die zeggen dat het niet normaal is om geen zorgen te hebben over Corona. Of dat het niet lukt om er geen zorgen over te hebben. In comes…Serendipity.
Denk niet dat het mij niet af en toe aangrijpt maar…ik heb de afgelopen 7+ jaar ook geleerd om vertrouwen te hebben. Het leven geeft je precies wat je nodig hebt, en wat je aankan. Lang niet altijd leuk of fijn. Zeker geen easy ride. Maar als je bereid bent onderzoekend te kijken, met open vizier te leven, dan zit in de cadeautjes waar je niet op zat te wachten de mooiste inhoud.
Vertrouwen dat de meest beroerde situaties en gebeurtenissen altijd iets goeds in zich hebben. Mits je ervoor open staat. Bereid bent het te (onder)zoeken, jezelf dwingt het te zien en te voelen. Moeilijk is dat eigenlijk niet. Het is een kwestie van oefenen en bewijs opbouwen. Hoe vaker je dat bewijs voor het goede, het mooie wat nare dingen je kunnen brengen, weet te vinden, hoe makkelijker het elke keer wordt.
Serendipity, iets goeds vinden waar je niet naar op zoek was. Het is mijn levensmotto. Zelfs mijn ziek zijn heeft mij zoveel moois gebracht dat het hersenletsel en de narigheid in het niet valt bij de positieve dingen. Gewoon omdat die er zijn en ik ervoor kies om ze te zien. Alles wat je aandacht geeft groeit.
Alles wat je aandacht geeft groeit
Nog zo’n mooie. Voed je je negatieve en angst gedachten of gun je jezelf je positieve gedachten. Als je steeds aandacht geeft aan de negatieve berichten, de narigheid, de angst dan vult dit je hersenen en is het ook het enige wat je nog ziet. Je kent het vast wel, dat als je bedacht hebt dat je iets graag wil, je ineens overal om je heen precies dat ziet. Als je zwanger bent zie je allemaal zwangere vrouwen, als je bedacht hebt dat je een bepaalde fiets/auto/jas wilt, dan kom je die overal tegen. Zeker op dit moment met internet. Als je 1x hebt gezocht op die ene jas krijg je hem dagen lang overal te zien. (Heel grappig als je een bh hebt gezocht en je vriend een week lang advertenties met bh’s op zijn computer krijgt, maar dat terzijde)
Google
Google is je slechtste vijand en je grootste vriend. Het geeft je precies wat je zoekt. Zoek jij op het aantal doden dan krijg je die informatie. Zoek je op het aantal overlevenden of de klachten voor de meeste mensen dan krijg je een heel ander beeld.
Google-brein
Ons brein werkt ook zo. Zoek je naar de angst dan geeft je brein die onmiddellijk terug, ze geeft je het bewijs en ongevraagd de bijbehorende hormonen, verhoogde hartslag en snelle ademhaling. Zoek je naar iets waar je blij van wordt dan krijg je daar net zoveel resultaat voor. Maar je voelt je een heel stuk beter.
Negeren
Moet je de narigheid dan negeren? Nee natuurlijk niet. Ik lees ook dagelijks de nieuws sites en al kijk ik al zeker 5 jaar geen nieuws meer op de tv, de afgelopen 2 weken staat het journaal elke dag even aan. Maar ik heb een keuze in wat ik er verder mee doe. Bovendien, als ik er dan wel eens van onderuit ga, dan heb ik mijn tools van de afgelopen 7+ jaar om mij weer rechtop te krijgen.
Connecting de dots
Dus eigenlijk ben ik de afgelopen 7+ jaar ongevraagd en zeker niet makkelijk voorbereid op deze situatie door mijn reis met mijn hersenletsel. Misschien wel om anderen met deze Corona situatie en het sociale isolement of de gevolgen van dit economische virus te helpen. Dat hoop ik stiekem want dan heeft mijn reis met hersenletsel nog meer positieve zin gehad dan alleen mijn persoonlijke groei. Het is altijd waar dat je achteraf kunt zien waarom je hebt doorleefd wat er op de pad kwam, wat voor een goeie dingen het heeft gerealiseerd die je later nodig bleek te hebben. Alles heeft uiteindelijk nut voor iets positiefs. Als je het maar wilt zoeken en zien.
Dus ik ben de sociale isolatie expert. Maak gebruik van mijn ervaring en kennis. Ik snap het heel goed als het je aanvliegt of als je moeite hebt je tijd door te komen, als je gek wordt van de drukte van je kinderen en je werk, als je je overprikkelt voelt totdat je reageert zoals je jezelf niet eens kent. Loop je vast of vraag je je iets af…reageer, dm, mail mij. Wie weet komen we er samen uit.
Stay safe. Staythefuckhome
Ken je iemand die misschien iets heeft aan mijn tips. Deel dit gerust!
